Osteochondroza odcinka szyjnego kręgosłupa

Co łączy programistę, księgowego i malarza? Osteochondroza odcinka szyjnego kręgosłupa! Choroba ta znacząco pogarsza jakość życia i wydajność człowieka. Długotrwała statyczna lub niewygodna pozycja głowy prowadzi do zmian w tkance kostnej kręgów szyjnych. Wielu pacjentów z osteochondrozą szyjną kręgosłupa skarży się przede wszystkim na ból, zawroty głowy i ograniczoną ruchomość szyi. Ale nie mniej często pojawia się ból lub drętwienie w klatce piersiowej, ramionach, różnych częściach głowy, szum w uszach, nudności i tzw. Zespół szyjny.

Możliwe są również inne objawy osteochondrozy szyjnej (objawy): chrupanie i ból szyi podczas obracania lub pochylania głowy, mrowienie w rękach lub nogach, pieczenie między łopatkami, zawroty głowy, a nawet omdlenia podczas gwałtownego obracania głowy, zmniejszenie ostrości wzroku i upośledzenie słuchu, czasami dokuczliwy ból w sercu, uczucie osłabienia i zmęczenia. Osteochondroza kręgosłupa wiąże się z zwyrodnieniowo-dystroficznym uszkodzeniem krążków międzykręgowych, które tracą elastyczność i mogą zostać zniszczone. Często sole odkładają się w obszarze krążków międzykręgowych i tworzą się narośla kostne, powodując ból z powodu ściśniętych korzeni nerwowych.

Co to jest osteochondroza?

Istnieją różne formy tej choroby:

• szyjny;
• szyjno-piersiowy;
• lędźwiowo-krzyżowy.

Rozważmy osteochondrozę szyjną.

Osteochondroza odcinka szyjnego kręgosłupa – choroba postępująca charakteryzująca się schorzeniem zwyrodnieniowo-dystroficznym krążki międzykręgowe odcinka szyjnego kręgosłupa.

Osteochondroza szyi jest najniebezpieczniejszym typem choroby. Kręgosłup szyjny składa się z siedmiu krążków i jest najbardziej mobilną częścią kręgosłupa, która zapewnia możliwość pochylania i obracania głowy. Ma stosunkowo słaby gorset mięśniowy. Jednocześnie niestabilność odcinka szyjnego kręgosłupa w połączeniu z ciągłą aktywnością fizyczną (konieczność podparcia głowy, kontrolowania skrętów i zgięć) wyjaśnia dużą podatność tej części kręgosłupa zarówno na urazy, jak i zmiany zwyrodnieniowe, którymi w istocie jest osteochondroza.

Mały obszar szyjny zawiera wiele kanałów nerwowych i naczyń krwionośnych zaopatrujących mózg. W odcinku szyjnym kręgi przylegają do siebie mocniej. Dlatego nawet z

Niewielka zmiana w jednym z kręgów powoduje ucisk lub przemieszczenie nerwów i naczyń krwionośnych.

W wyniku zaburzeń krążenia mózgowego, migreny, dystonii wegetatywno-naczyniowej i nadciśnienia tętniczego, pojawiają się problemy z układem sercowo-naczyniowym i oddechowym, słuchem, wzrokiem i koordynacją. W zaawansowanej postaci osteochondroza szyjna może prowadzić do zespołu tętnicy kręgowej. Tętnica kręgowa dostarcza krew do rdzenia przedłużonego i móżdżku. Kiedy tętnica zostanie ściśnięta, może rozwinąć się niedokrwienie mózgu i rdzenia kręgowego, co może skutkować udarem kręgosłupa.

Osteochondroza szyi prowadzi do uszkodzenia korzeni nerwowych - powstawania narośli na kręgach, częściowej lub całkowitej utraty ruchomości. Najpoważniejszą konsekwencją osteochondrozy szyjnej jest ucisk rdzenia kręgowego, który może być śmiertelny. Poważnych konsekwencji można uniknąć, jeśli choroba zostanie wyleczona na czas.

Główne przyczyny wczesnego rozwoju osteochondrozy szyjnej:

• Płaskie stopy;
• Niekorzystne warunki środowiskowe;
• Siedzący tryb życia;
• Praca polegająca na podnoszeniu ciężkich przedmiotów;
• Dziedziczna (genetyczna) predyspozycja;
• Zaburzenia metaboliczne w organizmie, infekcje, zatrucia;
• Nadwaga;
• Złe odżywianie (brak mikroelementów, witamin i płynów);
• Urazy kręgosłupa (siniaki, złamania);
• Zła postawa, skrzywienie kręgosłupa;
• Niestabilność odcinków kręgosłupa;
• Praca związana z częstymi zmianami pozycji ciała (skręty, zginanie i prostowanie, szarpnięcia);
• Długotrwałe przebywanie w niewygodnej pozycji podczas stania, siedzenia, leżenia, podnoszenia i przenoszenia ciężkich przedmiotów, podczas wykonywania jakiejkolwiek pracy obciążającej odcinek szyjny kręgosłupa i cały kręgosłup;
• Nadmierna aktywność fizyczna z nierozwiniętym układem mięśniowo-szkieletowym;
• Napięcie nerwowe, stres;
• hipotermia;
• Używanie niewłaściwych poduszek podczas snu.

Dlaczego poduszki ortopedyczne są potrzebne?

Poduszka ortopedyczna na osteochondrozę szyjną jest rzeczą niezbędną, ponieważ pozwala osiągnąć całkowite rozluźnienie włókien mięśniowych i uniknąć ucisku naczyń krwionośnych, co prowadzi do słabego krążenia. Jakie powinny być poduszki ortopedyczne? Oto jego oznaki:

• Obecność anatomicznego kształtu (wałek lub rolki, specjalne wgłębienie na ramię);
• Elastyczność materiału;
• Zdolność do utrzymania kształtu przez długi czas;
• Materiały bezpieczne i hipoalergiczne.

Pozwól, że trochę wyjaśnię.

1. Poduszka szyjna dokładnie podtrzymuje głowę i zapewnia odpowiednie podparcie kręgów szyjnych. Poduszka ortopedyczna posiada 2 podpórki o różnej wysokości, np różne pozycje ciała, odpowiednie do spania zarówno na plecach, jak i na boku. Grupa specjalistów opracowała konstrukcję poduszki z wycięciem (jednym lub dwoma) pod ramionami, aby zapewnić odpowiednie podparcie szyi i głowy podczas snu – szczególnie na boku. Kształt z wgłębieniem na ramię pomaga przyjąć wygodną pozycję i utrzymać prosty kręgosłup.
2. Elastyczność materiału to zdolność materiału do odzyskania kształtu po nacisku.
3. Bardzo ważne jest, aby po spaniu na poduszce nie straciła swojego kształtu, bo inaczej jak będzie „działać”?
4. Cóż, nie ma co wyjaśniać, czym są bezpieczne i hipoalergiczne materiały. Nos stykający się z poduszką nie powinien wdychać niczego szorstkiego, chemicznego lub szkodliwego dla zdrowia. Inaczej w najlepszym wypadku obudzimy się z bólem głowy, a w najgorszym będziemy cierpieć alergie. Nawiasem mówiąc, roztocza domowe, główny alergen domowy, uwielbiają mieszkać w zwykłych poduszkach z pierza i puchu.

Pierwsze trzy z tych właściwości posiadają dwa materiały: pianka poliuretanowa i lateks. Lateks jest dobrze znany z lateksowych rękawiczek, prezerwatyw i sutków. Otrzymuje się go z soku rośliny kauczukowej Hevea, która rośnie w kilku miejscach. Dlatego poduszki ortopedyczne z lateksu naturalnego, które można znaleźć na naszym rynku, są znacznie droższe od tych z pianki poliuretanowej. Ponadto lateks może powodować alergie. Dlatego opowiadamy się za poduszkami z pianki poliuretanowej z „efektem pamięci”. Mają wszystkie cztery z tych właściwości i, co ważne, są tańsze od lateksowych.

Zapobieganie osteochondrozie

Zalecenia:

• Śpij na poduszce ortopedycznej z pianki memory (dobór poduszki jest indywidualny);
• Weź gorący prysznic przez 10 minut;
• Pływanie, joga, więcej spacerów;
• Unikaj gwałtownych ruchów głową;
• Unikaj dużych obciążeń kręgosłupa lub znacznie ogranicz liczbę takich aktywności: bieganie, skakanie, forsowne ćwiczenia na siłowni;
• Pracując przy komputerze, co godzinę rób 5-minutowe przerwy. Podczas przerw chodź, przechyl głowę i tułów w różnych kierunkach;
• Siedząc przy stole lub komputerze, trzymaj głowę i plecy prosto;
• Wybieraj krzesła i fotele, które wspierają kręgosłup (z pomocą mogą przyjść także ortopedyczne poduszki do siedzenia w kształcie kwadratu lub pierścienia pod oparciem, które pomogą znacznie zmniejszyć obciążenie kręgosłupa).

Gimnastyka dla osteochondrozy

Ćwiczenia te pomogą zarówno przy istniejącej osteochondrozie kręgosłupa szyjnego, jak i jako środek zapobiegawczy. W celach profilaktycznych ćwiczenia na osteochondrozę szyjną można wykonywać wieczorami w domu, ale lepiej jest w tym celu wykorzystywać krótkie przerwy w pracy (jest to zalecenie dla osób prowadzących siedzący tryb pracy). Gimnastyka w osteochondrozie szyjnej nie zajmuje dużo czasu, ale daje pozytywny wynik i dość szybko.

Ćwiczenie 1. Usiądź prosto, odchyl głowę do tyłu i prawym ramieniem spróbuj dosięgnąć prawego ucha, a następnie wróć do pozycji wyjściowej. Ćwiczenie wykonujemy powoli i płynnie, mięśnie nie są napięte. Wykonaj pięć powtórzeń dla każdej strony.

Ćwiczenie 2. Usiądź prosto, twarzą skierowaną do przodu, podbródkiem lekko uniesionym. Powoli i płynnie obróć głowę w prawo - tak bardzo, jak to możliwe. Wróć do pozycji wyjściowej i wykonaj ten sam skręt w lewo. Powtórz 5 razy w każdym kierunku.

Ćwiczenie 3. Połóż dłoń na czole i dociśnij do niej głowę, dłoń powinna pozostać w tym samym miejscu, czyli wytrzymać nacisk. Naciskając głową, musisz napiąć mięśnie szyi. Powoli policz do 5 i zrelaksuj się. Powtórz 3 razy.

Ćwiczenie 4. Ćwiczenie jest podobne do ćwiczenia 3, tyle że dłoń (lub dwie dłonie) należy położyć z tyłu głowy i to nią naciskamy dłoń. Należy utrzymać napięcie, licząc do siebie do 5. Powtórz 3 razy.

Ćwiczenie 5. Ćwiczenie jest podobne do ćwiczenia 3, z tą różnicą, że w tym przypadku prawą dłoń należy położyć na prawej skroni, a głowę docisnąć do dłoni. Należy utrzymać napięcie, licząc do siebie do 5. Powtórz 3 razy. Następnie zrób to samo, kładąc lewą dłoń na lewej skroni – powtórz 3 razy.

Ćwiczenie 6. Usiądź prosto, odchyl głowę lekko do tyłu, a następnie powoli, z napięciem, jakby pokonując opór, opuść głowę w dół, przyciskając brodę do klatki piersiowej. Powtórz 5 razy.

Ćwiczenie 7. Siedząc prosto, opuść głowę w dół i powoli obracaj głowę w prawo i w lewo - 5 razy w każdym kierunku. Jednocześnie głowa pozostaje opuszczona.

Gimnastyka w osteochondrozie szyjnej nie powinna obejmować rotacji głowy bez wsparcia rąk, szczególnie w momentach, gdy szyja jest napięta i bolesna.

W ciężkich przypadkach konieczna jest konsultacja z lekarzem ortopedą. Może być konieczne przepisanie leków, masażu i fizjoterapii.