Co to jest artroza stawu skokowego?

Staw skokowy jest często uszkadzany z powodu dużego obciążenia, na jakie jest narażony. Taka diagnoza, jak artroza stawu skokowego, nie jest rzadkością. Umieszcza się go niezależnie od wieku i płci pacjenta. Co to jest artroza stawu skokowego i jak można ją leczyć?

Co to jest?

Kostka jest bardzo obciążona. Jego funkcją jest utrzymywanie ciała w pozycji pionowej. Dzięki niemu człowiek chodzi i biega. Z naruszeniem systemu kostki niezwykle trudno jest prowadzić znajomy tryb życia. Co zakłóca pracę kostki?

Co to jest artroza stawu skokowego? Jest to przewlekła choroba stawów, która charakteryzuje się przebiegiem zwyrodnieniowym. W chrząstce stawu uruchamiane są nieodwracalne procesy, które prowadzą do poważnych komplikacji.

Artroza stawu skokowego rozwija się stopniowo. Zdrowe powierzchnie stawów są elastyczne i gładkie. Zapewniają amortyzację przy dużych obciążeniach i płynny poślizg podczas jazdy. W przypadku patologii zaburzony jest trofizm tkankowy i metabolizm. Powierzchnia stawu staje się nieelastyczna i szorstka. Podczas ruchu chrząstki stykają się ze sobą, co prowadzi do stanu zapalnego. Podczas podnoszenia ciężarów główny ładunek spada na kość, co grozi zaburzeniami zwyrodnieniowymi.

Brak leczenia prowadzi do poważniejszych zaburzeń. Na 3-4 etapach obserwuje się uszkodzenie chrząstki i tkanki. Stan zapalny błony maziowej. Staw staje się niestabilny. Funkcja wsparcia jest naruszona. Wszystkie te naruszenia łącznie prowadzą do tego, że ruch staje się niemożliwy.

Artroza (choroba zwyrodnieniowa stawów) to jedna z najczęstszych chorób stawów, która dotyka dość dużą liczbę osób.

Przyczyny i czynniki ryzyka

Co to jest artroza stawu skokowego, rozwiązaliśmy. Teraz dowiedzmy się, jaka jest jego podstawowa przyczyna. Artroza stawu skokowego jest uważana za patologię starości. Wynika to ze zmian w ciele związanych z wiekiem. Chrząstka staje się cieńsza, kości niestabilne i kruche. Jednak w ciągu ostatniej dekady diagnoza artrozy stawu skokowego stała się znacznie młodsza. Takie statystyki są rozczarowujące, ponieważ wielu pacjentów ignoruje pierwsze oznaki choroby. Późna diagnoza zawsze grozi rozwojem poważnych powikłań.

Czynniki prowokujące obejmują:

• dyslokacje;
• siniaki;
• choroby zapalne;
• obrażenia;
• nadwaga;
• upośledzony metabolizm;
• nieznośna aktywność fizyczna;
• noszenie niewygodnych butów;
• choroby autoimmunologiczne i endokrynologiczne;
• osteochondroza.

Objawy kliniczne

Artrozę stawu skokowego rozpoznaje się po następujących cechach:

1. Ból. Początkowo jest łagodny i pojawia się po chodzeniu lub wysiłku fizycznym. Czasami, gdy dana osoba znajduje się w niewygodnej pozycji. Wraz z postępem procesu patologicznego zespół bólowy nasila się i niepokoi już w spoczynku.
2. Obrzęk i stan zapalny. Znaki te pojawiają się na tle urazów i zwichnięć. Temperatura ciała w dotkniętym obszarze wzrasta.
3. Kliknij. Kiedy dotknięta jest kostka, kliknięcie jest „suche" i powoduje atak bólu.
4. Zwichnięcie lub podwichnięcie. Z powodu ścieńczenia i degradacji tkanki chrzęstnej staw staje się niestabilny. Kości mogą się przesuwać i wypadać z torebki stawowej. Zmiany te powodują napady ostrego bólu.
5. Sztywność stawów. Po wymianie tkanki chrzęstnej staw kostny przestaje normalnie funkcjonować, co negatywnie wpływa na jego ruchomość.
6. Zniekształcenie stawów. Objaw pojawia się na 3-4 etapach artrozy. Osteofity prowadzą również do skrzywienia kostki.

W przypadku pojawienia się jednego z objawów zaleca się natychmiastową wizytę u lekarza. Terminowe rozpoczęcie leczenia to krok w kierunku powrotu do zdrowia.

Artroza stawów stopy i kostki charakteryzuje się powolnym postępem ze stopniowym rozwojem objawów klinicznych na przestrzeni kilku lat.

Klasyfikacja i etapy

Choroba rozwija się na różne sposoby. U niektórych pacjentów od pierwszych objawów do ostatniego etapu mija kilka lat, u innych obserwuje się szybki rozwój choroby. Szybkość zależy od wieku i stanu zdrowia pacjenta, czasu rozpoczęcia terapii. Objawy artrozy stawu skokowego stają się jaśniejsze wraz z postępem choroby.

Istnieją cztery etapy artrozy:

1. Pierwszy etap jest często niezauważany. Czasami po dużym wysiłku pojawia się poranna sztywność i ból kostki. Kiedy stopa się porusza, słychać charakterystyczny chrzęst. Zmiany patologiczne nie są jeszcze widoczne na zdjęciach rentgenowskich, ale destrukcyjny proces chrząstki już się rozpoczął.
2. Poranna sztywność ulega przedłużeniu. Rozwój nogi zajmuje 20-30 minut. Czasami pojawia się kulawizna. Artrozę drugiego stopnia stawu skokowego rozpoznaje się na rentgenogramie na podstawie wzrostu tkanki kostnej, przemieszczenia kości.
3. Objawy na 3 etapach są wyraźne. Ból martwi już nie tylko po dużym obciążeniu, ale także w spoczynku. Pacjentowi trudno jest obejść się bez środków przeciwbólowych. Kulawizna wzrasta. Mogą być potrzebne kule. Dotknięty staw jest spuchnięty i zdeformowany. Zanik mięśni kostki. RTG pokazuje zwężenie przestrzeni stawowej, powstawanie osteofitów, podwichnięcie.
4. Etap 4 jest najtrudniejszy. Rozwija się w wyniku braku leczenia. Chrząstka jest zniszczona, powierzchnie stawów są zrośnięte. Chodzenie nie jest już możliwe.

Wraz z rozwojem choroby zwyrodnieniowej stawu skokowego następuje stopniowa zmiana w tkance chrzęstnej i kostnej powierzchni stawowych.

Diagnostyka

Rozpoznanie artrozy stawu skokowego opiera się na objawach klinicznych i informacjach uzyskanych podczas badań. Badania laboratoryjne są uważane za nieskuteczne, ponieważ nie ma specjalnych testów, które mogłyby wykryć patologię. W okresie remisji wszystkie wskaźniki mieszczą się w normalnych granicach, przy zaostrzeniu choroby kliniczne badanie krwi wykaże wysoki poziom białka C-reaktywnego i ESR. Wskaźniki te wskazują, że proces patologiczny już się rozpoczął.

Aby potwierdzić diagnozę, stosuje się metody instrumentalne:

• rentgen;
• Obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego;
• Ultradźwięk;
• scyntygrafia kości;
• diagnostyczne nakłucie stawu.

Prosta radiografia

Prosta radiografia jest najbardziej wiarygodną i skuteczną metodą diagnozowania chorób występujących w układzie mięśniowo-szkieletowym. Zasada manipulacji polega na różnym wchłanianiu promieni rentgenowskich przez tkanki mięśniowe. Tkanki miękkie przepuszczają promienie rentgenowskie, ale tkanki twarde pochłaniają. Zdjęcie rentgenowskie pozwala zdiagnozować zarówno samą chorobę, jak i jej konsekwencje.

Radiografia konwencjonalna to metoda badania, w której niewielka ilość promieni rentgenowskich jest przepuszczana przez ciało lub część ciała osoby.

Migawka pozwala zobaczyć:

1. Stan powierzchni kości w stawie.
2. Kształt, wielkość i rozmieszczenie struktur w spoinie są względem siebie względem siebie.
3. Stan tkaniny.
4. Wielkość wspólnej przestrzeni.

Te wskaźniki pomagają lekarzowi określić rodzaj i zakres uszkodzenia stawów. Jeśli dane nie są wystarczające, lekarze przepisują inne badania.

W przypadku artrozy stawu skokowego prześwietlenie wykonuje się w trzech projekcjach:

• Strona;
• plecy;
• plecy ze stopą przesuniętą do wewnątrz.

Choroba charakteryzuje się następującymi zmianami:

• zmniejszenie przestrzeni stawowej;
• obecność osteofitów;
• wymiana chrząstki kostnej (stwardnienie podchrzęstne);
• drobne puste przestrzenie w części okołostawowej.

Magnetyczny rezonans jądrowy

Magnetyczny rezonans jądrowy (NMR) jako metoda diagnostyczna pozwala badać te części ciała, w których znajduje się woda. Zdjęcie przedstawia kości w ciemnym kolorze, ponieważ zawierają mniej wody, ale tkanka mięśniowa, dyski i nerwy są jaśniejsze. MRI pozwala wykryć najmniejsze zmiany w strukturze tkanki kostnej i stawów. Badanie jest również przepisywane pacjentom przed protetyką stawów. YMG ma wadę - wysoką cenę.

W jądrowym rezonansie magnetycznym rejestrowana jest zmiana właściwości cząsteczek wodoru pod wpływem silnego pola magnetycznego.

Rezonans magnetyczny

Rezonans magnetyczny (MRI) to alternatywna metoda diagnostyczna, która pozwala dokładnie zbadać strukturę więzadłową tkanki stawowej, mięśniowej i chrzęstnej. Za pomocą rezonansu magnetycznego lekarz ocenia stan stawów podudzi. Na podstawie danych z ankiety patologia ujawnia się na wczesnym etapie rozwoju.

Zasada diagnostyki opiera się na ekspozycji na fale radiowe i silne promieniowanie magnetyczne. Zastosowane pole magnetyczne nie jest niebezpieczne i nie stanowi zagrożenia dla zdrowia.

MRI jest przeciwwskazane w przypadku zaburzeń psychicznych, w czasie ciąży oraz w obecności metalowych przedmiotów w ludzkim ciele.

Podczas diagnozowania artrozy stawu skokowego stosuje się klasyczne (zamknięte) aparaty do rezonansu magnetycznego, ponieważ mają lepszą jakość obrazu. Aparat do rezonansu magnetycznego to duża, cylindryczna rurka z magnesem wokół niej. Pacjent kładzie się na specjalnym stole. Kostkę mocuje się specjalną cewką. Zabieg trwa 30-40 minut. Badanie jest całkowicie bezbolesne. Pacjenci mogą odczuwać ciepło w okolicy podudzia.

Ultradźwięk

Badanie ultrasonograficzne jest szeroko stosowane w medycynie od lat 90. XX wieku. Ta technika sprawdziła się dobrze w stawianiu dokładnych diagnoz. Badanie ultrasonograficzne wykonuje się również w przypadku artrozy stawu skokowego.

Dziś badanie ultrasonograficzne nie ma szczególnego znaczenia w diagnostyce choroby zwyrodnieniowej stawów, ponieważ nie pozwala na wystarczająco dobre badanie uszkodzonych stawów.

Urządzenie, za pomocą którego przeprowadza się badanie, wytwarza fale o ultraczęstotliwościach. Fale są odbijane od tkanek i rejestrowane na monitorze. Na podstawie uzyskanego obrazu lekarz określa rodzaj patologii. Aby obraz na monitorze był wyraźny, stosuje się specjalny żel. Eliminuje szczeliny powietrzne i zapewnia lepszy poślizg czujnika.

Badanie USG nie szkodzi pacjentowi, dlatego zabieg można wielokrotnie powtarzać. Zaletami ultradźwięków są również niski koszt i wysoka dokładność.

Następujące wskaźniki są wyraźną oznaką artrozy:

• przerzedzenie chrząstki;
• obecność narośli kostnych;
• nagromadzenie wysięku w jamie stawowej (zapalenie błony maziowej);
• utrata przestrzeni na chrząstkę.

Scyntygrafia kości

Scyntygrafia to bardzo precyzyjne badanie, które przy użyciu izotopów jest w stanie wykryć zmiany patologiczne w kościach. Lekarze dzielą ogniska chorobotwórcze na „zimne" i „gorące". W pierwszym przypadku mówimy o strefach, w których nie ma izotopów. Obszary te są słabo ukrwione i nie są widoczne podczas skanowania. Obszary „zimne" to miejsca dotknięte nowotworami złośliwymi. W „gorących" obszarach izotopy szybko się gromadzą i podczas skanowania wyglądają bardzo jasno. Takie obszary wskazują na obecność procesów zapalnych.

Rola scyntygrafii w artrozie jest znacząca. Badanie pomaga odróżnić artrozę od wielu innych chorób, gdy objawy kliniczne są bardzo podobne.

Podczas scyntygrafii kości do organizmu wstrzykiwany jest specjalny preparat zawierający specjalnie oznaczone atomy.

Na podstawie wyników scyntygrafii lekarz dokonuje prognozy klinicznej i określa schemat leczenia. Jedyną wadą badania jest jego wysoki koszt. Scyntygrafię wykonuje się przy użyciu specjalnego sprzętu i niestety nie wszystkie placówki medyczne mogą sobie pozwolić na jej zakup.

Chociaż skanowanie radioaktywne jest bezpieczną procedurą, nadal ma szereg przeciwwskazań:

• ciąża;
• okres laktacji;
• przyjmowanie leków zawierających bar.

Po wstrzyknięciu substancji radioaktywnej niektórzy pacjenci doświadczają reakcji alergicznej w postaci swędzenia i wysypki. Te skutki uboczne nie powodują zagrożeń i same znikają w krótkim czasie.

Wspólne nakłucie

Nakłucie stawu to zabieg diagnostyczny polegający na wprowadzaniu igły do jamy stawowej w celu pobrania mazi stawowej. Płyn ten jest następnie wysyłany do dalszych badań. Na podstawie uzyskanych danych lekarz wyciąga wniosek na temat charakteru choroby i etapu jej rozwoju.

Na pierwszy rzut oka nakłucie to prosta procedura, ale tak nie jest. Pobranie płynu z torebki stawowej wymaga wyjątkowej dokładności ruchów lekarza. Błona maziowa jest bardzo cienka i jeden niezręczny ruch powoduje jej uraz. W rezultacie rozwija się proces zapalny. Potencjalne zagrożenia obejmują również infekcję. Nie jest trudno wprowadzić infekcję do torebki stawowej za pomocą słabo wysterylizowanych narzędzi.

Technika manipulacji jest inna dla każdego stawu. Podczas pobierania wysięku stawowego z kostki nakłucie wykonuje się z przodu, pomiędzy zewnętrzną kostką a ścięgnem prostownika długiego palców.

Diagnostyczne pobieranie próbek płynu dostawowego umożliwia analizę laboratoryjną i wyklucza zapalenie stawów.

Podstawowe zasady leczenia

Po potwierdzeniu rozpoznania choroby zwyrodnieniowej stawu skokowego objawy nie będą trwały długo. Leczenie rozpoczyna się natychmiast. Dalsza prognoza zależy od dobrze dobranego schematu leczenia i terminowości rozpoczęcia.

Artroza to podstępna choroba. Nie można go całkowicie wyleczyć. Celem terapii jest zatrzymanie procesów zwyrodnieniowych i wydłużenie okresu remisji. W tym celu lekarze przepisują leki, fizjoterapię, masaże, gimnastykę leczniczą i środki ludowe. Jeśli wszystkie warunki są spełnione, można liczyć na pozytywną dynamikę, w przeciwnym razie choroba postępuje.

Terapia lekowa na artrozę

W zależności od efektu terapeutycznego leki dzielą się na kilka grup:

1. Środki przeciwzapalne lub przeciwbólowe. Ta grupa leków ma na celu wyeliminowanie ogniska zapalnego i złagodzenie bólu. Im wcześniej rozpocznie się terapia przeciwzapalna, tym większe szanse na uratowanie stawu. Leki z tej grupy można wytwarzać w postaci tabletek i maści.
2. Glukokortykoidy. Leki te są przepisywane, gdy powyższe fundusze są nieskuteczne. Produkowane są w postaci roztworu do wstrzykiwań. Lek wstrzykuje się bezpośrednio do stawu.
3. Chondroprotektory. Zaprojektowany, aby spowolnić niszczenie chrząstki.

Schemat leczenia i dawkowanie dobiera lekarz na podstawie nasilenia objawów, wieku pacjenta, obecności chorób współistniejących i innych czynników. Samoleczenie jest niebezpieczne i często pogarsza sytuację, ponieważ wiele leków ma szereg skutków ubocznych i ma własne przeciwwskazania.

Cechy leczenia radykalnego

Jeśli terapia zachowawcza nie powiodła się, lekarze są zmuszeni zastosować radykalną metodę leczenia (interwencja chirurgiczna). Operacja jest również pokazana, gdy:

• wtórna (pourazowa) i pierwotna artroza o 3-4 stopniach;
• artroza z powikłaniami;
• stały i silny ból kostki, promieniujący do kolana;
• ciężka kulawizna;
• niedowład i paraliż mięśni nóg;
• naruszenie funkcji zgięcia-prostownika stawu;
• naruszenie zdolności podparcia stopy.

Interwencja chirurgiczna jest przeciwwskazana, jeśli:

• pacjent ma mniej niż 12 lat;
• w stawie znajdują się przetoki;
• pacjent ma historię cukrzycy, niewydolność serca;
• W obszarze proponowanej interwencji stwierdzono choroby zakaźne.

Leczenie tradycyjne

Lekarze uważają, że leczenie artrozy powinno odbywać się wyłącznie pod nadzorem specjalisty, ale nie zaprzeczają pozytywnemu działaniu środków ludowych. Medycyna alternatywna działa jako skuteczna profilaktyka, która pomaga wyeliminować objawy i utrzymać remisję.

Środki ludowe są raczej objawowym leczeniem artrozy stopy.

Leczenie domowe powinno być skoordynowane z lekarzem, aby uniknąć skutków ubocznych i powikłań.

Tradycyjni uzdrowiciele sugerują leczenie artrozy stawu skokowego za pomocą:

1. Łopian. Umyj liście łopianu mydłem i bieżącą wodą. Nałóż liście miękką stroną na skórę. Przymocuj górę bandażem lub folią spożywczą. Lepiej trzymać okład przez całą noc.
2. Sól morska. Posiekaj sól na patelni. Wlej go do lnianej torby i przymocuj do kostki. Trzymaj saszetkę, aż sól ostygnie. Ciepło łagodzi ból. Zamiast soli stosuje się również piasek, soczewicę, grykę.
3. Bzy. Wlej potrójną wodę kolońską na kwiaty bzu. Pozostaw nalewkę w ciemnym i chłodnym miejscu na 10-14 dni. Pocieraj dotknięty obszar rano i wieczorem.
4. Skorupka jajka. Zmiel muszle w młynku do kawy. Weź powstały proszek na ½ łyżeczki. przed jedzeniem.

Nie zapominaj, że leczenie środkami ludowymi nie powinno być jedynym środkiem. Kompleksowe leczenie obejmuje przyjmowanie leków, terapię ruchową, masaż, fizjoterapię, leczenie uzdrowiskowe. W zaawansowanych przypadkach lekarze stosują radykalne środki - interwencję chirurgiczną.

Chirurgia

W przypadku artrozy stopy w medycynie stosuje się następujące rodzaje operacji:

• artrodeza stawu;
• artroskopia stawu;
• endoprotetyka.

Artrodeza to operacja polegająca na unieruchomieniu stawu. Przeprowadza się go w celu przywrócenia kończyny utraconej zdolności podparcia. Jedyną wadą zabiegu jest to, że kości (piszczelowa i skokowa) rosną razem, co prowadzi do unieruchomienia. Artrodeza jest rzadko stosowana w praktyce medycznej.

Artroskopia jest zabiegiem małoinwazyjnym. Podczas operacji lekarz wykonuje niewielkie nacięcia w okolicy stawu i przez nie wprowadza artroskop (specjalną rurkę, na końcu której zamontowana jest kamera). Za jego pomocą chirurg dokładnie bada i ocenia stan struktur wewnątrzstawowych. Jeśli to konieczne, fragmenty uszkodzonego stawu lub skrzepy krwi są usuwane z płynu maziowego. Ta manipulacja jest mniej traumatyczna. Jedyną wadą artroskopii jest zbyt duże ryzyko nawrotu.

Endoprotetyka to leczenie ostatniej szansy. Przeprowadza się go z zaawansowaną artrozą. Endoprotetyka pozwala na częściową lub całkowitą wymianę chorego stawu. Jako produkt protetyczny stosuje się innowacyjne protezy o zmodernizowanej mechanice. Sztuczny staw trwa od 10 do 20 lat.

Funkcje zasilania

W celu uzyskania korzystnego wyniku leczenie farmakologiczne uzupełnia się dietoterapią. Dietetycy opracowali specjalną dietę, aby uniknąć zaostrzenia choroby i jednocześnie dostarczyć organizmowi wszystkich niezbędnych witamin i składników odżywczych. Szczególną rolę odgrywa dieta dla pacjentów z nadwagą. Ponieważ otyłość jest jedną z przyczyn rozwoju artrozy, korekta wagi jest integralną częścią leczenia.

Pacjent musi przemyśleć szereg swoich nawyków w życiu codziennym, które przyczyniają się i prowokują postęp choroby zwyrodnieniowej stopy.

Dietetycy zalecają przestrzeganie następujących warunków żywieniowych:

1. Jedz często iw małych porcjach.
2. Pij co najmniej 2 litry płynów dziennie.
3. Porzuć słodycze i sól.
4. Ostatni posiłek nie później niż o godzinie 18. 00.
5. Potrawy mogą być gotowane na parze, gotowane lub pieczone.

Głównym zadaniem diety na artrozę jest zbilansowane i wzmocnione odżywianie. Post nie wchodzi w rachubę. Surowe diety i oczyszczanie organizmu wyrządzają więcej szkody niż pożytku. Wapń jest wypłukiwany z organizmu, co jest niezbędne do odbudowy chrząstki. Dietetyk pomoże Ci skomponować codzienną dietę.

Przy artrozie wolno jeść płatki zbożowe, makarony, nabiał, sery, rośliny strączkowe, warzywa, owoce, chleb żytni, suszone owoce, orzechy, ryby, mięso drobiowe. Zabronione są ciężkie i tłuste dodatki, żywność zawierająca barwniki i aromaty, a także marynaty, marynaty, wędliny, tłuste buliony, wypieki, przyprawy, sosy, czekolada, lody, kawa i alkohol.

Zapobieganie artrozie

Aby uniknąć rozwoju artrozy stawu skokowego, lekarze zalecają podjęcie środków zapobiegawczych:

• nosić wygodne buty bez obcasów;
• trzymaj się diety i pij wystarczającą ilość płynów;
• sezonowo przyjmować kompleksy witaminowe i mineralne;
• pływanie;
• chodzić więcej na świeżym powietrzu;
• wyeliminować nadmierny stres na nogach;
• unikaj hipotermii;
• być zbadane przez lekarza w odpowiednim czasie.

Przy istniejącej artrozie zaleca się skorygowanie stylu życia:

1. Odrzucić złe nawyki. Udowodniono, że wywołują stagnację krwi w tkankach i przyspieszają niszczenie chrząstki.
2. Przeprowadź zestaw ćwiczeń, aby rozgrzać kostkę.

Prognoza

Artroza jest chorobą postępującą. Bez leczenia prowadzi do nieodwracalnych następstw i całkowitego unieruchomienia stawu. Wczesna diagnoza patologii pozwala obejść się bez radykalnych środków. Leki są w stanie zawiesić proces patologiczny i złagodzić stan pacjenta. Walka z chorobą we wczesnych stadiach przebiega bez komplikacji.