Ból kręgosłupa

Ból kręgosłupa (dorsopatia) to uniwersalna mowa ciała wskazująca na istnienie zaburzeń w organizmie. Przyczyn jest prawie tyle samo, ile terminów używanych do opisania objawów.

Dyskomfort w kręgosłupie to główny powód, dla którego ludzie szukają pomocy medycznej. Prawie 80% dorosłej populacji boryka się z tym problemem. Bóle pleców powodują znaczny stopień niepełnosprawności i mogą być problemem trwającym od dzieciństwa do dorosłości.

Dorsopatia wpływa na niemal każdy aspekt życia. Sen jest zakłócany i trudno jest się zgiąć, sięgnąć lub obrócić. Trudności pojawiają się podczas prowadzenia samochodu, chodzenia, podnoszenia i wykonywania ćwiczeń fizycznych. Jeśli odczuwasz ból kręgosłupa, powinieneś natychmiast zgłosić się do lekarza. Specjalista przestudiuje historię choroby, zbierze wywiad i przeprowadzi badanie. W przypadku wykrycia jakichkolwiek naruszeń zaleca się leczenie zachowawcze lub chirurgiczne.

Dlaczego boli mnie kręgosłup?

Przyczyną dorsopatii jest napięcie i skurcz mięśni. Napięcie może być wynikiem ciężkiej pracy fizycznej, niewygodnej pozycji, a nawet złej postawy.

Przestudiowanie anatomii kręgosłupa może pomóc w zrozumieniu problemu na głębszym poziomie. Główne części kręgosłupa:

• Szyjka jest segmentem ruchomym podlegającym zmianom zwyrodnieniowym. Z wiekiem ból często pojawia się w tzw. „strefie przejściowej" pomiędzy elastycznym kręgiem szyjnym a sztywniejszą częścią piersiową kręgosłupa.
• Klatka piersiowa - łączy się z klatką piersiową i łączy się z żebrami. W szczególności u osób starszych mogą wystąpić złamania kompresyjne w tym obszarze w wyniku utraty masy kostnej.
• Część lędźwiowa – dolna część pleców. Młodzi pacjenci są bardziej podatni na dyskogenne bóle krzyża, natomiast starsi pacjenci częściej doświadczają zaburzeń struktur stawowych.
• Sakralna – najniższa część kręgosłupa. Składa się z płaskiej, trójkątnej kości krzyżowej, która łączy się z biodrami i kością ogonową. Zwyrodnienie tego obszaru występuje najczęściej u starszych pacjentów lub po upadku.

Pomiędzy górną częścią pleców a kością ogonową znajduje się 17 trzonów kręgowych, wiele stawów, kość krzyżowa i kość ogonowa, a także włókniste i mięśniowe struktury podporowe, krążki międzykręgowe, rdzeń kręgowy i korzenie nerwowe oraz naczynia krwionośne. Kręgosłup to coś więcej niż suma jego części, ale oto, co musisz wiedzieć o tych częściach.

Kręgosłup składa się zwykle z 33 kręgów, z których każdy jest podzielony krążkiem międzykręgowym. Kręgi to szereg małych kości, do których przyczepione są mięśnie. Każdy kręg składa się z dwóch części: trzonu przedniego, który chroni rdzeń kręgowy i korzenie nerwowe, oraz łuku tylnego, w którym mieści się kanał, a także chroni rdzeń kręgowy.

Mięśnie pleców dzielą się na trzy grupy:

• pośredni - odpowiedzialny za ruch żeber;
• wewnętrzne – stabilizują kręgosłup, kontrolują ruch i położenie kręgosłupa;
• powierzchowne – zapewniają ruch szyi i kończyn górnych.

Mięśnie podtrzymujące kręgosłup są zbudowane warstwowo. Pełnią funkcję głównych stabilizatorów struktur kostnych i więzadeł. Napięcia tych mięśni możliwe są u pacjentów w różnym wieku.

Przy ustalaniu dorsopatii należy wziąć pod uwagę inne części kręgosłupa. Należą do nich więzadła i ścięgna, krążki międzykręgowe i stawy, które zapewniają stabilność i mobilność.

Choroby zapalne, nowotwory, ciąża, urazy, osteoporoza, ucisk korzeni nerwowych, radikulopatia, pleksopatia, osteochondroza, przepuklina krążka międzykręgowego, zwężenie kręgosłupa, dysfunkcja stawu krzyżowo-biodrowego, uszkodzenie stawów międzywyrostkowych i infekcja są częścią różnicowania. Odróżnienie oznak i objawów bólu nocyceptywnego (mechanicznego) od radikulopatii (dorsopatii neuropatycznej) jest ważnym pierwszym krokiem w postawieniu diagnozy.

Patologie zwyrodnieniowe

Zwyrodnienie obejmuje zmiany związane z płytką końcową (stwardnienie, defekty, zmiany modalne i osteofity), a także zmiany w krążkach (zwłóknienie, pęknięcia pierścieni, wysuszenie, utratę wzrostu i zwyrodnienie pierścieni śluzowych).

Zmiany zwyrodnieniowe dysku obserwuje się już u jednej trzeciej zdrowych osób w wieku od 21 do 40 lat. Oceniając objawy kręgosłupa, należy wziąć pod uwagę wysoką częstość występowania bezobjawowego zwyrodnienia.

Z wiekiem krążek międzykręgowy staje się bardziej włóknisty i mniej elastyczny. Zmiany zwyrodnieniowe postępują, gdy integralność strukturalna tylnego pierścienia włóknistego zostaje naruszona w wyniku przeciążenia. To ostatecznie doprowadzi do powstania pęknięć w pierścieniu włóknistym. Przepuklinę definiuje się jako przemieszczenie materiału krążka (chrząstki, jądra, fragmentarycznej tkanki pierścieniowej i kości apofizowej) poza przestrzeń krążka międzykręgowego.

Rachiocampsis

Naturalne krzywizny kręgosłupa są ważne dla zapewnienia jego wytrzymałości, elastyczności i zdolności do równomiernego rozkładania obciążenia. Istnieje normalny zakres naturalnych krzywizn. Do nieprawidłowych krzywizn zalicza się lordozę, kifozę i skoliozę.

Nieprawidłowa lordoza

Lordoza, zaburzenie kręgosłupa, definiuje się jako poważne skrzywienie kręgosłupa do wewnątrz. Chociaż choroba ta najczęściej dotyka odcinka lędźwiowego kręgosłupa, może rozwinąć się również w odcinku szyjnym kręgosłupa.

Uważa się, że normalny zakres lordozy mieści się w przedziale od 40 do 60 stopni. Zmiany postawy mogą prowadzić do niestabilności chodu i zmian w sylwetce – pośladki stają się bardziej widoczne. Przyczyny nieprawidłowej lordozy: kręgozmyk, osteoporoza i otyłość.

Nieprawidłowa kifoza

Kifozę, zaburzenie kręgosłupa, definiuje się jako nadmierne skrzywienie kręgosłupa na zewnątrz, które może powodować przechylenie do przodu. Najczęściej dotyczy odcinka piersiowego lub piersiowo-lędźwiowego, ale może również wystąpić w odcinku szyjnym.

Uważa się, że normalny zakres kifozy wynosi od 20 do 45 stopni. Kiedy jednak nieprawidłowość strukturalna powoduje rozwój krzywej kifotycznej wykraczającej poza ten normalny zakres, krzywizna staje się nienormalna i problematyczna. Objawia się zaokrągleniem ramion i pochyleniem głowy do przodu.

Skolioza

Definiowane jako nieprawidłowe boczne skrzywienie kręgosłupa. Skolioza jest postępującą chorobą strukturalną. Lordoza i kifoza charakteryzują się wygięciem kręgosłupa do tyłu lub do przodu. Skolioza polega na nieprawidłowym skrzywieniu bocznym kręgosłupa.

Najczęstszą postacią skoliozy jest skolioza młodzieńcza, diagnozowana w wieku od 10 do 18 lat. Pozostałe 20% ma podłoże nerwowo-mięśniowe, wrodzone, zwyrodnieniowe i urazowe.

Anomalie rozwojowe

Objaw często występuje przy wadach rozwojowych i może być łączony z objawami neurologicznymi.

Dorsopatia objawia się następującymi anomaliami rozwojowymi:

• Rozszczepienie – przy niewielkich ubytkach kostnych występuje umiarkowany dyskomfort w okolicy lędźwiowo-krzyżowej. Po pewnym czasie pojawia się zespół korzeniowy.
• Lumbarizacja, sakralizacja - uciskowi korzeni towarzyszy ból strzelający lub palący. Można dodać zaburzenia wrażliwości lub niedowład.
• Kręgi klinowe - dyskomfort pojawia się podczas wywierania stresu i długotrwałego utrzymywania statycznej pozycji ciała. Towarzyszy deformacja klatki piersiowej i zła postawa.

Osteoporoza

Zwykle dotyczy odcinka piersiowego i piersiowo-lędźwiowego kręgosłupa i może powodować wyniszczający ból. Zaburzenie to jest spowodowane utratą gęstości mineralnej kości, co prowadzi do łamliwości kości.

Osteoporoza może powodować złamania kompresyjne kręgów, utratę wzrostu, pochyloną postawę, a nawet garbus. Aby zapobiec osteoporozie, należy zadbać o zbilansowaną dietę, rzucić palenie i nadużywanie alkoholu. Zalecany jest także aktywny tryb życia.

Kontuzje

Nasilenie dorsopatii odpowiada ciężkości urazu. Z reguły łączy się to z oznakami uszkodzenia tkanki nerwowej.

Urazowe przyczyny bólu kręgosłupa:

• Siniak powstaje w wyniku bezpośredniego uderzenia lub upadku na plecy. Dorsopatia jest lokalna, umiarkowana. Stopniowo ustępuje w ciągu 1-2 tygodni.
• Przemieszczenie – następuje na skutek uderzenia o dużej energii. Towarzyszy silny ból w połączeniu z zaburzeniem wrażliwości i aktywności ruchowej. Cierpi także ogólny stan.
• Kręgozmyk to urazowe uszkodzenie kręgosłupa w odcinku lędźwiowym. Dorsopatia promieniuje do nóg, występuje pozytywny objaw obciążenia osiowego.
• Złamanie kompresyjne - występuje podczas upadku na pośladki lub skoku z wysokości. Na początku ból jest ostry, potem staje się intensywny i narasta wraz z ruchem.

Złamania patologiczne występujące na tle osteoporozy lub nowotworów objawiają się niewielkim dyskomfortem, dokuczliwym i bolesnym bólem. Przez długi czas pozostają niezmienione.

Choroby zapalne i zakaźne

Zesztywniającemu zapaleniu stawów kręgosłupa towarzyszy uczucie sztywności i tępy ból w okolicy lędźwiowej. Istnieje charakterystyczny rytm dobowy – objawy pojawiają się w nocy i nasilają rano. Intensywność zmniejsza się po wysiłku fizycznym i zabiegach wodnych. Dorsopatia nasila się w spoczynku i zmniejsza się podczas ruchu. Z biegiem czasu ruchomość kręgosłupa zostaje ograniczona i powstaje kifoza piersiowa.

Ból kręgosłupa występuje również w przypadku gruźlicy. Głęboki miejscowy dyskomfort jest charakterystyczny dla zniszczenia kręgów. Dorsopatia nasila się wraz z wysiłkiem fizycznym i towarzyszy jej nadmierna wrażliwość skóry. W przypadku bólu strzelającego i promieniującego mówimy o ucisku korzeni nerwowych. Dopełnieniem stanu jest sztywność ruchu.

W przypadku zapalenia kości i szpiku obserwuje się intensywną dorsopatię. Chorobę diagnozuje się u pacjentów w wieku dziecięcym i młodzieńczym. Charakteryzuje się krwionośnym charakterem. Dyskomfort wzrasta wraz z ruchem, więc pacjent pozostaje w łóżku. Zapaleniu kości i szpiku towarzyszy gorączka, osłabienie i miejscowy obrzęk.

Zapalenie pajęczynówki objawia się bólem promieniującym do obszaru unerwienia korzeni nerwowych. Objawy stają się stałe i przypominają rwę kulszową. Uzupełniają je zaburzenia motoryczne, zaburzenia wrażliwości i utrata zdolności kontrolowania narządów miednicy.

Guzy

Nowotwory łagodne mają ukryty przebieg lub towarzyszą im powoli postępujące i skąpe objawy. Najczęściej pojawiają się naczyniaki krwionośne, które pojawiają się tylko w 10-15% przypadków. Dyskomfort jest bolesny, lokalny. Postępuje w nocy i po wysiłku fizycznym. Nowotworowi rdzenia kręgowego towarzyszy ból korzeniowy i zaburzenia przewodnictwa nerwowego.

Mięsaki kręgosłupa w początkowej fazie progresji objawiają się umiarkowanym, przerywanym bólem, który nasila się w nocy. Towarzyszy ograniczenie aktywności ruchowej i zespół korzeniowy. Dyskomfort jest zlokalizowany w narządach wewnętrznych, nogach lub ramionach (biorąc pod uwagę poziom lokalizacji guza).

Inne choroby

Dyskomfort w kręgosłupie obserwuje się również przy:

• Krwotok zewnątrzoponowy do rdzenia kręgowego - podobny do objawów zapalenia korzonków nerwowych, któremu towarzyszą zaburzenia przewodzenia rdzeniowego.
• Choroba Calveta - promieniuje do nóg, występuje okresowo, ma łagodny przebieg. Zmniejsza się w pozycji leżącej, wzrasta podczas wysiłku fizycznego.
• Choroba Forestiera – zlokalizowana w okolicy klatki piersiowej, rozprzestrzenia się na dolną część pleców lub szyję. Objawy są zwykle krótkotrwałe. Może towarzyszyć ból stawów łokciowych lub barkowych. Nie można wykluczyć sztywności kręgosłupa.

Dorsopatia czasami występuje w przypadku zaburzeń psychicznych. W tym przypadku obraz kliniczny jest nietypowy – nie pasuje do objawów ewentualnych chorób.

Przyczyny bólu pleców według lokalizacji

Przewlekła doropatia górnego odcinka kręgosłupa dotyka od 15 do 19% ludzi na całym świecie. Większe ryzyko występuje u kobiet po menopauzie, prawdopodobnie z powodu osteoporozy i złamań kompresyjnych kręgów.

Aktywność zawodowa również prowadzi do bólu pleców. Osoby, które muszą utrzymywać statyczną pozycję ciała przez dłuższy czas, np. dentyści lub sprzedawcy, częściej spotykają się z tym problemem niż inne osoby. Pracownicy biurowi odczuwają dyskomfort w górnej części pleców z powodu złej ergonomii miejsca pracy.

Dorsopatia może wystąpić w różnych punktach kręgosłupa. Obszar lokalizacji wskazuje przyczynę dyskomfortu i znacznie ułatwia postawienie diagnozy.

Ból po prawej stronie

Przyczyną jest nadmierna masa ciała, wypadnięcie dysku lub zapalenie mięśni. Po prawej stronie pleców dyskomfort występuje również przy kifozie.

Do patologii somatycznych zalicza się zapalenie jajowodów, zapalenie jajników, zapalenie nerek, zapalenie pęcherzyka żółciowego. Należy również podkreślić zapalenie wyrostka robaczkowego i obecność kamieni w narządach układu moczowego.

Ból po lewej stronie

Plecy po lewej stronie bolą z powodu zapalenia śledziony (zapalenie śledziony), kamicy moczowej, zapalenia jajników, zapalenia dwunastnicy, ściśniętych korzeni. Dyskomfort w dolnej części pleców wskazuje na zapalenie błon surowiczych płuc, uszkodzenie oskrzeli, niedokrwienie i nerwoból międzyżebrowy.

Ból w okolicy lędźwiowej

Region lędźwiowy częściej niż inne podlega rozwojowi procesów patologicznych z kręgosłupa. Wynika to z faktu, że nosi kolosalne obciążenie. Kiedy korzenie nerwowe ulegają uszkodzeniu, rozwija się proces zapalny. Możliwe jest również przepuklina i osteochondroza.

Rzadziej przyczyną jest połączenie zapalenia gruczołu krokowego i zapalenia cewki moczowej, naruszenie struktury tkanki kostnej, zmniejszona gęstość, rwa kulszowa lędźwiowa, zapalenie stawów, gruźlica kręgosłupa. Dyskomfort w dolnej części pleców w większości przypadków ma charakter przewlekły.

Ból w dolnej części pleców po prawej stronie

Dorsopatia występuje, gdy:

• zapalenie mięśni;
• gruźlica;
• skolioza;
• zapalenie szpiku;
• zapalenie stawów kręgosłupa.

Może wskazywać na obecność nowotworu. Mówimy o zapaleniu korzeni. Wskazuje na dysfunkcję wątroby.

Ból w lewym odcinku lędźwiowym

Dyskomfort jest zlokalizowany głównie po wysiłku fizycznym. Po odpoczynku stan wraca do normy. Jeśli dyskomfort nie ustępuje w spoczynku, mówimy o skoliozie, osteochondrozie, infekcjach kręgosłupa i zaburzeniach krążenia.

Uszczypnięty nerw

W zdecydowanej większości przypadków nerw kulszowy jest uciskany (rwa kulszowa). Jednocześnie jego osłonka mielinowa nie ulega uszkodzeniu. Najczęściej rozwija się na tle osteochondrozy. Towarzyszą mu ostre, ciężkie objawy promieniujące do dolnej części pleców, kości krzyżowej i kończyn dolnych.

Korzenie nerwów rdzeniowych są również uciskane podczas radikulopatii uciskowej. Przyczyną jest przepuklina dysku lub zmniejszenie odległości między kręgami. Odczuwany jest „powierzchowny" dyskomfort, który gwałtownie nasila się podczas ćwiczeń, kichania, kaszlu.

Przepuklina międzykręgowa

Charakteryzuje się wysunięciem (wysunięciem) jądra do kanału międzykręgowego. W większości przypadków rozwija się na tle osteochondrozy. Centralna część wytłaczanego rdzenia ściska rdzeń kręgowy. Nawet niewielkie obciążenie prowadzi do postępu procesu patologicznego. Dorsopatia jest ostra i ostra, promieniuje do nogi lub ramienia.

Ból łopatek

Na podstawie charakteru dorsopatii można postawić wstępną diagnozę:

• matowe, rosnące – wrzód żołądka;
• ostry, nasilający się podczas ruchu – nerwoból międzyżebrowy;
• drętwienie rąk, zmiany ciśnienia, zawroty głowy – osteochondroza;
• promieniujący pod obojczykiem - zaostrzenie dławicy piersiowej.

Ból wzdłuż kręgosłupa i pleców

Rozwija się w wyniku ściągnięcia zakończeń nerwowych na tle krzywizny kręgosłupa. Jeśli objawy nie są wyraźnie wyrażone, możemy mówić o wypukłości. Nasilone objawy wskazują na osteochondrozę, zapalenie mięśni lub złamanie.

Poważny dyskomfort wzdłuż kręgosłupa wskazuje na zużycie lub ścieńczenie krążków międzykręgowych. Może wskazywać na zapalenie stawów kręgosłupa. Ból jest stały i ostry.

Ból poniżej pasa

Najczęściej występują w przypadku spondyloartrozy i osteochondrozy. Rzadziej obserwowane w chorobach żeńskich narządów płciowych (zapalenie jajników, zapalenie szyjki macicy, zapalenie błony śluzowej macicy itp. ). Mogą pojawić się w czasie ciąży, podczas menstruacji, przy zapaleniu wyrostka robaczkowego, wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego. U mężczyzn wskazuje na choroby pęcherza lub prostaty.

Diagnostyka

Najpierw przeprowadza się badanie fizykalne w celu zidentyfikowania oznak wskazujących na potrzebę dalszych badań. Badanie lekarskie obejmuje następujące procedury:

• Badanie pleców i postawy w celu wykrycia nieprawidłowości anatomicznych.
• Palpacja/opukiwanie kręgosłupa – ocena stanu kręgosłupa i miejsc bolesnych.
• Badanie neurologiczne - ocena odruchów, wrażliwości kręgosłupa i cech chodu. U pacjentów podejrzanych o radikulopatię badanie neurologiczne powinno skupiać się na korzeniach nerwowych L5 i S1.

Pacjentom z zaburzeniami psychicznymi powodującymi ból pleców mogą towarzyszyć objawy fizyczne, zwane również objawami Waddella. Należą do nich nadmierna reakcja pacjenta podczas badania fizykalnego, powierzchowna tkliwość i niewyjaśnione deficyty neurologiczne (np. utrata czucia, nagłe osłabienie lub gwałtowne ruchy podczas badania motorycznego). Obecność wielu objawów Waddella wskazuje na psychologiczny element dorsopatii.

Leczenie bólu kręgosłupa

W przypadku dorsopatii leczenie powinien prowadzić lekarz. Specjalista kieruje pacjenta na badanie i na podstawie uzyskanych wyników przepisuje skuteczną terapię.

Dodatkowe środki lecznicze należy stosować ostrożnie i po konsultacji z lekarzem. Każdy rodzaj leku wiąże się z możliwym ryzykiem i skutkami ubocznymi, dlatego samoleczenie jest niedopuszczalne.

Pomoc przed diagnozą

Podstawowe domowe środki zaradcze, które mogą być skuteczne w zwalczaniu łagodnego do silnego bólu spowodowanego napięciem mięśni, obejmują:

• Krótki okres odpoczynku. Wiele epizodów bólu krzyża można złagodzić, eliminując aktywność fizyczną. Nie zaleca się odpoczynku dłuższego niż 2-3 dni, gdyż długotrwały brak aktywności utrudnia gojenie.
• Zmiana aktywności. Zaleca się pozostanie aktywnym, ale unikanie czynności i pozycji ciała, które pogarszają dorsopatię. Na przykład, jeśli długotrwałe siedzenie w samochodzie lub przy stole zwiększa dyskomfort, należy wykonywać rozgrzewkę co 20 minut.
• Narażenie na ciepło lub zimno. Podkładka rozgrzewająca lub ciepła kąpiel rozluźniają napięte mięśnie i poprawiają przepływ krwi, zmniejszając dyskomfort. Jeśli dolna część pleców boli z powodu stanu zapalnego, możesz zastosować lód lub zimne okłady, aby zmniejszyć obrzęk.

Najpopularniejszymi dostępnymi bez recepty lekami na dorsopatię są ibuprofen, naproksen i acetaminofen. Leki łagodzą stany zapalne i zmniejszają dyskomfort w dolnej części pleców.

Terapia zachowawcza

Doustna terapia lekowa:

• Leki przeciwbólowe. Pacjentom przepisuje się leki z grupy anilidów, takie jak paracetamol. Zapewniają długotrwały efekt przeciwbólowy. Mają działanie synergistyczne z NLPZ i są stosowane w połączeniu w celu zwiększenia łagodzenia bólu bez zwiększania toksyczności.
• Niesteroidowe leki przeciwzapalne. Mają właściwości przeciwbólowe. W większych dawkach działają przeciwzapalnie.
• Leki zwiotczające mięśnie. Działają ośrodkowo, wpływając na aktywność odruchów rozciągających mięśni. Połączenie NLPZ i środka zwiotczającego mięśnie zapewnia znaczną ulgę w dorsopatii. Główne skutki uboczne to senność, ból głowy, zawroty głowy i suchość w ustach.
• Neuropatyczne leki przeciwbólowe. Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne łagodzą przewlekły ból. Niskie dawki mogą wystarczyć do opanowania objawów. Nie działają one natychmiast i może być konieczne ich kontynuowanie przez kilka tygodni, zanim objawy ustąpią. Odgrywaj potencjalną rolę, gdy dyskomfort wynika zarówno z mechanizmów peryferyjnych, jak i centralnych.

Znieczulenie miejscowe lub regionalne podawane w formie zastrzyku stanowi część schematu leczenia niektórych pacjentów z bólem pleców. Miejscem wstrzyknięcia może być obszar miejscowego urazu lub mięśniowo-powięziowy punkt spustowy (bolesny obszar mięśnia).

Zastrzyki z kortykosteroidów zewnątrzoponowych stosuje się w przypadku bólu korzeniowego, który nie reaguje na mniej inwazyjne leczenie. Stosowany w celu łagodzenia stanu przepuklin międzykręgowych, zwężeń kręgosłupa i radikulopatii. Zmniejsza dorsopatię i szybko przywraca funkcje sensoryczne.

Chirurgia

Niewielki odsetek osób cierpiących na ból pleców wymaga operacji w celu poprawy ich stanu. Wskazania do zabiegu różnią się w zależności od cech pacjenta i obejmują:

• ciężkie objawy korzeniowe, zwłaszcza w obecności postępujących neurologicznych deficytów motorycznych;
• objawy korzeniowe, które nie podlegają leczeniu zachowawczemu.

Wybór interwencji chirurgicznej zależy od cech uszkodzenia kręgosłupa. Operacja jest najskuteczniejsza, gdy w obrazie klinicznym pacjenta dominują objawy ucisku nerwu. Najczęstszym problemem jest niewystarczająca dekompresja neuronowa. Choroby towarzyszące, w tym zapalenie stawów biodrowych, osteoporoza i choroby układu krążenia.

Operacja pacjentów z bólem korzeniowym spowodowanym przepukliną dysku obejmuje przede wszystkim dekompresję. Wystający, wytłaczany lub izolowany materiał dysku jest usuwany. Korzeń nerwowy jest badany i uwalniany.

Zapobieganie

Powikłania są w dużej mierze określane na podstawie etiologii. Dzielą się na fizyczne i społeczne. Pierwsza obejmuje przewlekły ból, deformację, skutki neurologiczne z deficytami motorycznymi lub sensorycznymi, uszkodzenie jelit lub pęcherza. Z punktu widzenia społecznego powikłania są zwykle mierzone niepełnosprawnością i zmniejszoną wydajnością.

Pacjenci w każdym wieku powinni:

• wyeliminować złe nawyki;
• prowadzić aktywny tryb życia;
• wzmocnić funkcje ochronne organizmu;
• prawidłowo podnosić ciężkie przedmioty;
• poddać się badaniom profilaktycznym u lekarza.

Ważne jest, aby się nie garbić i mieć proste plecy. Miejsce do spania i pracy musi być odpowiednio zorganizowane. Zaleca się wykonywanie lekkich ćwiczeń gimnastycznych codziennie po przebudzeniu. Należy także zbilansować dietę, wzbogacając ją o produkty zawierające odpowiednią ilość witamin i minerałów. Zaleca się wzięcie rano prysznica kontrastowego.