Osteochondroza lędźwiowa jest powszechną chorobą układu mięśniowo -szkieletowego. Kolumna kręgosłupa lędźwiowego jest najbardziej podatna na obrażenia z powodu dobrej mobilności. Ponadto, przy niewłaściwych i przedłużonych siedzeniach w połączeniu z niskim stylem życia, występuje przyspieszone zużycie tkanki chrząstki, co ostatecznie prowadzi do osteochondrozy.
Powinieneś wiedzieć, jak rozpoznać pierwsze znaki, aby w odpowiednim czasie otrzymać wykwalifikowaną opiekę medyczną.
Krótkie informacje na temat osteochondrozy kręgosłupa lędźwiowego
Ból pleców jest jedną z najczęstszych dolegliwości pacjentów z traumatologiem. Drugą nazwą zespołu to grzbietowe dyski międzykręgowe. Według statystyk, średnio 8 na 10 osób podczas ich życia przynajmniej raz narzekało na dyskomfort w strefie lędźwiowej. Około jedna trzecia pacjentów, którzy widzieli lekarza, zespół bólu nabiera trwałego patologicznego charakteru, powodując ciężki dyskomfort i bolesny stan u pacjenta. Ból długi pleców może nie tylko powodować męki fizyczne, ale także wywoływać niestabilność umysłową.
Ponieważ tkanina chrząstki traci swoją siłę i elastyczność, zaczyna stopniowo stać się cieńszym i zapadając się. W rezultacie pęknięcia występują w włóknistych pierścieniach dysków międzykręgowych. Z czasem, pod ciśnieniem, włóknisty pierścień rozciąga się, wystaje i pęknie. Jeśli zawartość włóknistego pierścienia jest rdzeniem pulpickim, wychodzi, tworzy się przepuklina. Z tego powodu osteochondroza zwiększa szanse na pojawienie się takich potężnych powikłań.
Przyczyny występowania choroby
W większości przypadków osteochondroza ma dziedziczny charakter. Udowodniono, że jeśli bezpośredni krewni cierpią na choroby zwyrodnieniowe układu mięśniowo -szkieletowego, ich dzieci częściej spotykają patologie kręgosłupa.
Inne przypadki mają powody ekstrawertyczne:
- Utrzymanie niewłaściwej postawy.
- Nadmierne przepięcie mięśni związane z dużym wysiłkiem fizycznym w pracy lub podczas uprawiania sportu.
- Nieprawidłowe i częste podnoszenie ciężarów.
- Jednym z najczęstszych powodów jest hipodynamia. Brak ruchu i minimalna aktywność fizyczna często prowadzi do problemów z kręgosłupem niż uprawianie sportu.
- Wcześniej przeniesione infekcje zapalne - gruźlica lub zapalenie kości i szpiku, przyczyniają się do objazdu procesów zwyrodnieniowych w kręgosłupie. W tym przypadku osteochondroza będzie miała zakaźną naturę i będzie powikłaniem.
- Hormonalna Ovestroika może wywołać osteochondrozę krzyżową lędźwiowo -krzyżową. Zjawisko to częściej wiąże się z niektórymi okresami wiekowymi. Częstym przykładem jest wprowadzenie menopauzy. Po zaprzestaniu miesięcznych cykli kobieta ma spadek seksualnych hormonów steroidowych, z czego wapń praktycznie przestaje pochłonąć przez ciało. Rezerwy w kościach są intensywnie myte. W rezultacie, jeśli nie umieścisz kobiety do GZT, zarobi nie tylko osteochondroza dolnej części pleców, ale także osteoporozę. Ryzyko osteochondrozy wzrasta wraz z częstym stosowaniem syntetycznych glukokortykosteroidów. Ryzyko wzrasta w okresie dojrzewania z brakiem odżywiania, z wyczerpującym wysiłkiem fizycznym w połączeniu z twardą dietą i kiedy nastąpi starość.
- Obecność wrodzonych patologii grzbietu, w tym anomalii tropizmu.
- Płaskie stopy i skolioza.
- Słaba struktura kości spowodowana deficytem żywienia lub na tle Amenorrhea u kobiet.
- Przedwczesne zużycie kręgowców i stawów.
- Premorbid hipermobilność mobilnego kręgosłupa, co znacznie zwiększa ryzyko obrażeń.
- Słabe mięśnie brzucha.
- Obecność rzadkich patologii, w tym wąskiego kanału kręgosłupa, fuzji okołoporodowej, spondylolistki, onkologii lub guza kręgosłupa, zapalenie neuromyosmisu.
- Obecność zaburzeń hormonalnych - otyłość i nieskompensowana niedoczynność tarczycy.
- Wcześniej doznały obrażeń grzbietu, więzadeł, stawów, ścięgien.
- Słaba moc i częste stresy psycho -emocjonalne.
- Zmiany związane z wiekiem zwyrodnieniowym.
Istnieją również niektóre grupy ryzyka związane z szkodliwymi działaniami zawodowymi. Przykładami są budowniczowie, przeprowadzki, informatycy, kelnerzy, nauczyciele. Aby zminimalizować ryzyko takich chorób, musisz poprawnie rozłożyć obciążenie na plecach i angażować się w umiarkowaną aktywność fizyczną.
Objawy osteochondrozy lędźwiowej
Choroba ma wiele objawów, więc osobno konieczne jest podkreślenie klasyfikacji według rodzaju bólu:
- Zespół niedokrwienny związane z kompresją tętnic przechodzących przez kręgi. W wyniku wystąpienia pojawia się trwałe pogorszenie krążenia krwi, z powodu którego odżywianie jest zaburzone w kończynach dolnych. Możliwe jest zwiększenie ciśnienia krwi.
- Zespół kręgowca związane z deformacjami występującymi w nerwach i naczyniach. Dzięki przedłużonym negatywnym skutkom, zmianom postawy, plecy się pochylają, zmienia się chód, a mięśnie bez aktywności fizycznej są atrofią. W rezultacie pacjent zaczyna odczuwać silny ból.
- Zespół statyczny. Patologiczna mobilność rozwija się w kręgach, które mogą wystąpić kifoza lub lordoza. Podczas opracowywania patologii kręgosłup jest stopniowo odkształcenia, ponieważ oprócz krzywizny w kręgach występuje niewłaściwe utrwalanie mięśni na dotkniętych obszarach. Konsekwencje zespołu statycznego - plecy są wykręcone, a osoba nie jest już w stanie samodzielnie go wyprostować.
- Zespół neurologiczny związane z szczypaniem korzeni nerwowych. Jeśli ciśnienie nastąpi na zakończeniach nerwów, wrażliwość pacjenta maleje, może wystąpić pojawienie się osłabienia kończyn. W ciężkich przypadkach odnotowano porażenie, dreszcze i całkowitą utratę przewodności na tle uszkodzenia włókien nerwowych.
Ogólne objawy osteochondrozy kręgosłupa lędźwiowego obejmują następujące objawy:
- Silne bóle na dole pleców, w tym cały region lędźwiowy z możliwym powrót do kości krzyżowej.
- Wraz z rozwojem zespołu promieniowania występują ostre bóle, które dają drani kończyn dolnym. Nogi zwykle wychwytują skurcze. W palcach występuje drętwienie i parestezja. Rzadziej ból daje mu ręce.
- Możliwe jest napromieniowanie bólu nerek. Pacjent może narzekać na problemy z układu moczowego, które nie są potwierdzone podczas diagnozy.
- Pacjent jest dręczony złym marzeniem z powodu dyskomfortu w regionie lędźwiowym.
- Pacjent odczuwa napięcie i zmęczenie w obszarze lędźwiowym.
- Podczas odwracania się i nachyleń odczuwa się sztywność i napięcie.
- Stopy występują z tyłu okresowo.
- Po niewielkiej aktywności fizycznej pacjent odczuwa poważne zmęczenie. W życiu codziennym występuje również chroniczne zmęczenie.
- Wraz z dalszym postępem choroby pacjent ma ból w spoczynku w okolicy lędźwiowej.
- Kończyny często odrętwiają, a pacjent często ma patologiczny chrupnięcie z tyłu.
- Naruszenie funkcji motorycznej z powodu dyskomfortu na dole pleców.
- Skurcze mięśni i skurcze.
- Zawroty głowy i bóle głowy.
- Zmniejszenie tonu mięśni kończyn pleców i dolnych.
Wszelkie podobne objawy wymagają odwołania do lekarza. Istnieją również specyficzne znaki związane z płcią. Mężczyźni mają problemy w kuli płciowych, które mogą negatywnie wpływać na moc. Kobiety odczuwają silny ból w kroce i miednicy, co wskazuje również na uszkodzenie zakończeń nerwowych. W zaawansowanych przypadkach występuje wypadnięcie narządów wewnętrznych, w tym macica i przydatki. Wynika to z silnych zanikowych procesów w mięśniach wspierających kręgosłup.
Odmiany zespołów i objawów osteochondrozy od kręgosłupa lędźwiowego
Według rodzaju i naturze bólu takie warunki patologiczne dzielą się:
- Lumbago - Charakteryzuje się ostrym stanem. Charakterystyczne znaki to niezdolność do odejścia od bólu, który występuje na tle drani. Ten stan częściej rozwija się na tle atrofii mięśni, urazów, szczypania korzeni nerwowych i dysków międzykręgowych.
- Lumbalgia - Patologia charakteryzująca się długim i bolącym bólem. Częściej Lumbalgia występuje na tle osteochondrozy, przepuklinę, spondylozę lub występ. Dzięki rozciąganiu aparatu więzadłowego zespół jest bardziej powszechny.
- Ischias. Ten rodzaj zespołu bólu jest charakterystyczny dla strefy lędźwiowej. Zespół jest często mylony z Ishiasem, który charakteryzuje się bólem strzelającym spowodowanym szczypaniem korzeni nerwowych. Zespół bólu jest częściej związany z szczypaniem nerwu kulszowego, który znacznie pogarsza mobilność w obszarze lędźwiowym. Pacjent nie może się normalnie zginać, ponieważ mobilność obszaru lędźwiowego pogarsza się. Trudno jest również chodzić i normalnie siedzieć. Szczyp nerwu kulszowego prowadzi do kolejnego nieprzyjemnego pogorszenia - skurczu mięśnia w kształcie gruszki. W rezultacie osoba ma strzały od tyłu do mięśni łydek przechodzących przez udo. Chód staje się kiepski, skarpetki nóg zwracają się na boki, a w pośladku odczuwasz ból podczas chodzenia, biegania i siedzenia. Wymagane jest kompleksowe podejście do leczenia.
- Zmiany dyskogenne związane z postępem grzbietowym. Pierwszym znakiem takiego pogorszenia jest utrata czułości i drętwienie kończyn dolnych. Odczuwają tył, pośladki, biodra i dolna brzuch. Wszystkie te strefy są przenikane przez ciągły dyskomfort. Przy silnym pogorszeniu występują oznaki procesu zapalnego - temperatura ciała wzrasta, w ciele występuje osłabienie, pojawia się nietrzymanie moczu. Pacjent pogarsza również apetyt, co prowadzi do zmniejszenia masy ciała. W tej sytuacji wymagane jest również zintegrowane podejście do leczenia stanu.
- Radikulopatia Jest to również związane z ograniczeniem umiejętności motorycznych kręgosłupa i zaciskiem zakończeń nerwowych. W wyniku wystąpienia tego rodzaju zespołu bólu pacjent zaczyna odczuwać ból w dolnej części ciała, zmniejszenie lub naruszenie odruchów motorycznych. Istnieje pogorszenie mobilności stawów i zmniejszenie napięcia mięśni na tle kompresji z powodu zapalenia promieniowania.
Wszystkie powyższe zespoły bólu wymagają pilnego leczenia, zaczynając od początkowych stadiów objawów. Rzeczywiście, z czasem patologia jest pogarszana, z powodu której przebieg choroby prowadzi do silnego pogorszenia jakości życia.
Osteochondroza kręgosłupa lędźwiowego - etapy rozwoju
Ogólna klasyfikacja choroby w etapach obejmuje takie stopnie rozwoju osteochondrozy lędźwiowej:
- Pierwszy stopień nie powoduje żadnych pogorszeń fizjologicznych z kręgosłupa. Pacjent czuje się dobrze i nie podejrzewa obecności problemów z kręgosłupem. Na początkowym etapie powstają aktywne destrukcyjne procesy. Rdzeń pulpoozy zmienia swoją pozycję, stopniowo przenikając przez mikrokracki włóknistego pierścienia. Wcześniej w artykule wspomniano, że przed wystąpieniem choroby pacjent ma naruszenie procesów metabolicznych, z powodu których skorupa chrząstki osłabia się i jest pokryta mikrokracami. W rezultacie pojawia się podrażnienie zakończeń nerwowych, dzięki czemu pacjent może odczuwać pierwsze oznaki dyskomfortu w okolicy lędźwiowej.
- Osteochondroza drugiego etapu charakteryzuje się pojawieniem się oznak niestabilności regionu lędźwiowego. W kręgach występują dynamiczne przemieszczenia, w stosunku do sekcji leżącej u podstaw. Pacjent ma oznaki zespołu kompresji i zaburzeń odruchowych.
- U pacjenta, w przypadku 3 etapu patologii, już występują pogorszenie związane z wystają zawartość włóknistego pierścienia na zewnątrz. PROMES, PROPASSE lub PLIlens pojawiają się. W przypadku trzeciego etapu patologii ściskane są korzenie kanału kręgosłupa i naczyń krwionośnych. Na tym etapie wystąpią już poważne bóle związane z szczyptami i stanem zapalnym. Silna mobilność jest również ograniczona, schroniska pojawiają się w kończynach dolnych.
- Etap końcowy jest czwarty. Na tym etapie powstają już nieodwracalne zmiany patofizjologiczne. Pacjent ma patologie układu kostnego związane ze wzrostem ciał kręgowych wiórskich kości. W rezultacie powstają reakcje kompensacyjne odpowiedzi - obciążenie jest przenoszone na inne, słabsze kręgowce. Zapas, ograniczenie mobilności w amplitudzie kręgosłupa. Patologiczne wzrost kości naciska na zakończenia kanału naczyniowego i nerwów, co znacznie obciąża objawowy przebieg patologii.
Osteochondroza lędźwiowa - diagnoza
Kiedy pacjent dostanie się do lekarza, przepisuje szereg badań laboratoryjnych na podstawie zgromadzonej historii, aby zidentyfikować osteochondrozę kalimacji lędźwiowej kręgosłupa:
- X -ray. Jest to podstawowa analiza, która pozwala ocenić stan kręgosłupa ogólnie. X -Ray nie będzie wykazywało małych i początkowych zmian patologicznych, ale zidentyfikuje rażące naruszenia w tkance kostnej. Jeśli zdjęcie pokazuje oznaki usuwania kręgowców lub ciemnienia, które nie odpowiadają normalnej wielkości, konieczne są inne badania.
- Tomografia komputerowa. Jest to bardziej zaawansowana wersja obrazu X -Ray, która pozwala zobaczyć najmniejsze negatywne zmiany w tkance kostnej w miejscu zniszczenia, ponieważ zdjęcia są wykonywane na trójwymiarowym obrazie.
- Tomografia rezonansowa magnetyczna. Ten rodzaj diagnozy jest bliski CT, ale pozwala lepiej rozważyć tkanki miękkie. MRI rozróżnia pogorszenie osteochondrozy, w tym przepuklinę i występ. Ten rodzaj diagnozy jest wystarczający, aby dokładnie postawić diagnozę związaną z zwyrodnieniowym zniszczeniem tkanki kości.
- Przeprowadzanie testów laboratoryjnychNa podstawie biomateriału. Pacjenci często zdają ogólny test krwi i moczu w celu kontrolowania podstawowych wskaźników. Dane te pozwalają powierzchownie ocenić stan zdrowia pacjenta.
- Dostarczanie próbek reumatologicznych. Konieczne jest analiza w celu wyeliminowania reumatoidalnej natury patologii.
Po kontroli i przeprowadzeniu niezbędnych testów dokonują ostatecznej diagnozy.
Leczenie osteochondrozy lędźwiowej
W leczeniu patologii potrzebne jest zintegrowane podejście. W 1-2 etapach stosuje się konserwatywne leczenie stosowania leków i fizjoterapii w okresie odzyskiwania. W obecności 3 lub 4 etapów, jeśli pacjent ma poważne wskaźniki pogorszenia zdrowia, konieczna jest interwencja chirurgiczna.
Leczenie lecznicze w procesie patologicznym
W przypadku uszkodzenia dysków międzykręgowych, które powstały na tle osteochondrozy oddziału lędźwiowego, pokazano zastosowanie obszernej listy leków. Niektóre produkty służą do terapii objawowej, inne w celu utrzymania zdrowia.
Jakie leki przepisują:
- Niesteroidalne leki przeciwzapalne, środki przeciwbólowe. Leki te znacznie ułatwiają stan pacjenta, szczególnie w ostrym okresie. Dzięki wyraźnemu efektowi tego rodzaju leków można szybko uspokoić ból w ciągu 1-2 dni. Zazwyczaj pacjenci są przepisywani przez NLPZ selektywnego rodzaju działania, ponieważ mniej uszkadzają błonę śluzową żołądka. Jeśli obojętni stare NLPZ nie mogą być używane przez dłuższe niż 5 dni, leki nowej generacji mogą być pijane przez 2-3 tygodnie bez obawy o konsekwencje zdrowego przewodu pokarmowego. W obecności zapalenia błony śluzowej żołądka lub wrzodów lepiej jest być bezpiecznym i używać gastrotektorów, inhibitorów pompy protonowej.
- MusoreLaxants - Leki zaprojektowane w celu wyeliminowania bolesnych skurczów mięśni. Wraz z osteochondrozą następuje niewłaściwy rozkład obciążenia na gorset mięśni związany ze osłabieniem kręgosłupa. W rezultacie niektóre mięśnie są zaciśnięte, podczas gdy inne znajdują się w hipotonie. Aby złagodzić bolesny skurcz, relaksacja mięśni jest przepisywana. Czas trwania leczenia i program przyjmowania tabletek wybiera lekarz prowadzący.
- Neurotropowe witaminy. Takie środki obejmują witaminy biaminy, tiaminę, cyjanokobalaminę i pirydoksynę. Przy połączonym zastosowaniu B1, B6 i B12 w dużych dawkach występuje efekt przeciwbólowy. Składniki pozytywnie wpływają na zakończenia nerwowe, odżywiając je. Te witaminy uczestniczą również w budowie skorup mielinowych pokrywających nerwy. Takie leki są przepisywane głównie do zespołu promieniowania, gdy konieczne jest złagodzenie bólu związanego z szczyptami nerwów. Przez 2-3 tygodnie stosuje się środki iniekcyjne, a następnie przełączają się na doustne formy uwalniania.
- Chondroprotektory. Leki te mają właściwości ochronne w odniesieniu do chrząstki. Jeśli istnieją wyraźne oznaki zwyrodnienia chrząstki, konieczne jest przepisanie chondroprotektorów długim kursem. Najpierw środki wstrzyknięcia są używane przez 2-3 miesiące, a następnie przełączają się na tabletki. Minimalny kurs użycia to sześć miesięcy z przerwą na kilka miesięcy. Obecne składniki w składzie to siarczan chondroityny i chlorowodorek glukoseaminy. Schematy odbioru i dawkowania są wybierane indywidualnie.
- Wapń w połączeniu z witaminą D3. Te elementy służą do wzmocnienia tkanki kostnej. Wraz z wiekiem, ze względu na zużycie kości, niedożywienie i niedobór hormonalny, kruche kości są wzmocnione. Głównym materiałem budowlanym jest wapń. Bez niego nie można zdobyć silnego gorsetu kości. Aby preparaty wapnia zostały wchłonięte, należy wziąć witaminę D3. Aby uniknąć niedoboru cholekalcyferolu, konieczne jest regularne odwiedzanie Słońca latem, a zimą, aby wziąć dodatkowe witaminy.
- Złożone polivitamin. Istnieją dane badawcze, że stałe spożywanie witamin w postaci naturalnej lub syntetycznej w dawkach fizjologicznych wzmacnia odporność podczas sezonowych zaostrzeń SAR, ostrych zakażeń oddechowych. Osoby z chorobami kręgosłupa lędźwiowego powinny dokładnie monitorować własne zdrowie.
- Blokada z znieczuleniem Są one przeprowadzane za pomocą zespołu bólu o słabo przeciętym za pomocą NLPZ. Skuteczne są również wstrzyknięcia wewnątrzczynne kortykosteroidów związanych z blokadami. Oznacza to pomoc w uspokojeniu stanu zapalnego, które przyspiesza powrót do zdrowia w ostrym okresie. Wydajność blokady powinna zostać przeprowadzona przez wysoce wykwalifikowanego lekarza z dużym doświadczeniem w ich użyciu. Wskazane jest przeprowadzenie blokady pod kontrolą ultradźwięków, aby nie dostać się do innych części kręgosłupa. Takie metody leczenia pomogą szybko pozbyć się przewlekłego bólu.
- Specjalne maści i żele. Za pomocą lokalnych funduszy możesz również z powodzeniem walczyć z zespołem przewlekłego bólu o umiarkowanej i słabej mocy. Różne produkty są chłodzone lub rozgrzane, co ogólnie pozwala regularnie stosować leki zewnętrzne. Używanie leków na powierzchni skóry pozwala używać ich przez długi czas. Takie leki praktycznie nie są wchłaniane do ogólnoustrojowego krwioobiegu, więc nie powodują skutków ubocznych. Ważne jest, aby zwrócić uwagę na stan skóry po zastosowaniu leku. Jeśli jest wysypka lub swędzenie, musisz odwołać lek.
Można również przepisać homeopatię lub przeciwskurcz. Schemat przyjmowania leków jest określany przez lekarza indywidualnie.
Konserwatywne metody leczenia nienaruszone
W okresie powrotu do zdrowia należy zastosować procedury fizjoterapeutyczne, które pomagają poprawić krążenie krwi i normalizować procesy metaboliczne w dotkniętych tkankach. Aktywne metody odzyskiwania są stosowane wyłącznie po zatrzymaniu ostrego bólu. Wspieranie konserwatywnego leczenia zmiękcza przewlekły przebieg choroby, co zapobiega atakom zaostrzenia.
Metody aktywnej rehabilitacji obejmują:
- Prowadzenie fizjoterapii wychowania fizycznego. Wraz z rozwojem osteochondrozy lędźwiowej potrzebne są specjalne ćwiczenia, które poprawiają przepływ krwi, aby wyrównać postawę i wspierają mięśnie w tonie. LFK początkowo należy przeprowadzić pod nadzorem instruktora, w tym zasad bezpieczeństwa. Ćwiczenia są wykonywane w pozycji stojącej, siedząc lub leżąc, w zależności od przypisanego kompleksu przez specjalistę. Jeśli pacjent jest doświadczony, może prowadzić gimnastykę w domu. Nie powinieneś ignorować przydatnej części lekcji - ciepłego -up i zaczepu. Po dobrej ciepłej -mięśnie są chronione przed łzami i skręceniami. Ostatni etap wykonania przyspiesza procesy odzyskiwania w mięśniach. Przy regularnych ćwiczeniach mięśnie stają się silne, z powodu których osłabia się ból w plecy.
- Masaż - Sposób na rozluźnienie napiętej tkanki mięśniowej w warunkach kontaktowych. Specjalista przy pomocy dłoni poprawia przepływ krwi w mięśniach, co pozwala usunąć silne przepięcie. Masaż w połączeniu z odpoczynkami mięśni są najbardziej skuteczne. Leki te eliminują skurcz i spastyczność. Dodatkowa stymulacja rękami wzmacnia działanie leku. Zaleca się odwiedzanie masażu kilka razy w roku na kursach, aby nastąpił stały efekt.
- Terapia ręczna. Stosując tę metodę ekspozycji, możliwe jest rozkładanie mięśni, nie biorąc pod uwagę stopnia ich oporu. W przeciwieństwie do masażu ta metoda jest gwałtowna, choć skuteczna. Z zaniedbaną osteochondrozą lędźwiową niebezpieczne jest stosowanie praktyk leczenia ręcznego, jeśli specjalista nie ma wystarczająco doświadczenia. Przed skontaktowaniem się z terapeutą ręcznym musisz zapoznać się z listą przeciwwskazań, w tym nadciśnieniem, chorobami serca i obecnością przepukliny w regionie lędźwiowym.
- Procedury fizjoterapeutyczne. Za pomocą fizjoterapii możliwe jest poprawa lokalnego przepływu krwi w dotkniętym obszarze bez wpływu na inne strefy z tyłu. Esencja fizjoterapii jest prosta: łączą metody leczenia sprzętowego i leki. Przykładami są elektroforeza. Pod wpływem lasera o pewnej częstotliwości leki podaje się przez skórę. Częściej stosuje się witaminy wtrysku grupy B. Urządzenie pozwala dostać się do skóry skóry do leków bez tworzenia układu ogólnoustrojowego na ciało. Magnetoterapia i terapia fali uderzeniowej są również związane z metodami fizjoterapeutycznymi. Promieniowane częstotliwości przyspieszają procesy regeneracji w stawach i więzadłach bez powodowania skutków ubocznych.
W ramach złożonego leczenia można przepisać akupunkturę, hirudoterapię lub homeopatię.
Kiedy przeprowadzana jest interwencja chirurgiczna
Operacje są konieczne w zaawansowanych przypadkach, gdy pacjent jest dręczony poważnymi zespołami neurologicznymi, które powstały w tle osteochondrozy lędźwiowej. Jeśli pacjent ma powikłanie w postaci przepukliny, kończyny zaczęły być odbierane, a wrażliwość jelit lub pęcherza była zaburzona, jest on pilnie hospitalizowany. W takim przypadku operacja jest przeprowadzana zgodnie ze wskaźnikami życia.
Istnieją również względne wskazania do operacji. Przykładami są częste drętwienie kończyn, stały dyskomfort z tyłu, który nie jest podatny na zachowawcze leczenie, częściową utratę wrażliwości w palcach. W takim przypadku możesz niezależnie zdecydować o leczeniu chirurgicznym.
Osteochondroza lędźwiowa jest poważną patologią, która wymaga zintegrowanego podejścia do terapii. Na początkowych etapach przepisywane są leki i fizjoterapia. Jeśli choroba szybko się rozwija, może być wymagana operacja.